တစ္ခါတုန္းက အစာရွာထြက္လာတဲ့ ပ်ားေလးတစ္ေကာင္ဟာ မုန္တိုင္းမိၿပီး
ျမစ္ထဲကို ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။
အဲဒီ ပ်ားေလးဟာ ေရစီးေၾကာင္းအတိုင္းေမ်ာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာ္ၿပီးအကူအညီေတာင္းတာေပါ့။
ပ်ားေလးရဲ႕ေအာ္သံကို သစ္ပင္ထပ္ဖ်ားမွာ နားေနတဲ့ ခ်ိဳးငွက္ေလးကၾကားသြားတဲ့အခါ
ပ်ားေလးရဲ႕အနားကို သစ္ရြက္တစ္ရြက္ခ်ေပးလိုက္တယ္။
ပ်ားေလးက သစ္ရြက္ေပၚတက္လိုက္ပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ မုန္တိုင္းနဲ႕အတူ မိုးေတြလည္းစဲသြားၿပီး ေနေရာင္ျခည္ထြက္လာတဲ့အခါ
ပ်ားေလးလည္း အေတာင္ပံေတြ ေျခာက္ၿပီးလိုရာကို ပ်ံသန္းသြားပါေတာ့တယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ အစာစားၿပီးခ်ိဳးငွက္ေလးဟာသစ္ပင္ေပၚမွာ အိပ္ငုိက္ေနတုန္း
မုဆိုးတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီခ်ိဳးငွက္ေလးကို ေသနတ္နဲ႕ခ်ိန္ၿပီးပစ္မလို႕လုပ္ေနတာကို
ပ်ားေလးကေတြ႕သြားတာေပါ့။
ဒါနဲ႕ပဲ ပ်ားေလးက မုဆိုးရဲ႕ႏွာေခါင္းကို တုတ္ထည့္လိုက္ပါတယ္။
ပ်ားတုတ္တာခံလိုက္ရေတာ့ မုဆိုးဟာနာနာနဲ႕ေအာ္တာေပါ့။
မုဆိုးရဲ႕ပစ္မွတ္ကလည္း လြဲသြားပါတယ္။
ခ်ိဳးငွက္ေလးလည္း ထပ်ံသြားပါေတာ့တယ္။
ဒါနဲ႕ပဲ ခ်ိဳးငွက္ရဲ႕အသက္ကို ပ်ားေလးကကယ္လိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးဟာမၾကာခဏၾကားဖူးေနရတဲ့အတြက္ ရုိးအီေနေလာက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပံုျပင္ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မရုိးႏိုင္ပါဘူး။
သူတစ္ပါးအေပၚ ေစတနာေကာင္းနဲ႕ ကူညီမႈဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့သင္ခန္းစာပါပဲ။
ျပန္လာတဲ့အခါ ေစတနာေကာင္းနဲ႕တူညီတဲ့အက်ိဳးအျဖစ္ျပန္လာတတ္ပါတယ္။
တစ္ခုခုကိုေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ကူညီတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေစတနာသန္႕သန္႕နဲ႕ကူညီလိုက္ပါ။
0 Comments:
Post a Comment